Δημοσιευμένα άρθρα

Η θέση του υπερκινητικού μαθητή στην σχολική κοινωνία. Προβλήματα προσαρμογής των παιδιών με ελλειμματική προσοχή. (Δρ. Κουράκης Σήφης)


Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)
 Κουράκης Σήφης, Διδάκτωρ Νευροψυχολογίας  Παίδων Ιατρικής
  Παιδαγωγός,  Ψυχολόγος, (Παιδοψυχολόγος )- Νευροψυχολόγος Παίδων (Ph.D)


Όσα παιδιά χαρακτηρίζονται με ΔΕΠ/Υ -(Ελλειμματική Προσοχή-Υπερκινητικότητα) έχουν φυσιολογική νοημοσύνη αλλά και αντιληπτικές δυνατότητες μέσα στα πλαίσια της χρονολογικής ηλικίας τους.
Αξίζει εδώ να τονιστεί ότι η υπερκινητικότητα που παρατηρείται στα παιδιά με νοητική ανεπάρκεια ή σε εκείνα με εξελικτικά ή αναπτυξιακά σύνδρομα, δεν έχει καμία θέση στο συγκεκριμένο κείμενο και δε θα πρέπει να συσχετιστεί με την υπερκινητικότητα των φυσιολογικών παιδιών που φοιτούν στα κανονικά σχολεία και για τα οποία γίνεται λόγος.
Σύμφωνα με το αμερικανικό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM- VΙ, η ΔΕΠ/Υ-(Ελλειμματική Προσοχή Υπερκινητικότητα)  περιέχει τρείς υποτύπους
§  η ΔΕΠ/Υ με προεξάρχοντα τον απρόσεκτο τύπο
§  ΔΕΠ/Υ με προεξάρχοντα τον υπερκινητικό – παρορμητικό τύπο και
§  ΔΕΠ/Υ (συνδυασμένος τύπος)
Απαραίτητη προϋπόθεση για να τεθεί η διάγνωση της υπερκινητικής διαταραχής σε ένα μαθητή είναι:
§  αναφορά των υπερκινητικών δυσκολιών από δύο τουλάχιστον πηγές (σπίτι, σχολείο)
§  αναφορά τουλάχιστον τριών ειδών δυσκολιών για την κινητική υπερδραστηριότητα και επίσης τριών ειδών δυσκολιών – παρατηρήσεων σχετικών με τη δυσλειτουργία της προσοχής του παιδιού τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο
§  διάρκεια των δυσκολιών από ένα έως δύο
§  εμφάνιση των ανωτέρω συμπτωμάτων πριν από την ηλικία των επτά ετών του παιδιού, από την πρώτη και δευτέρα τάξη του παιδιού
§  αυξημένος εντοπισμός των ανωτέρων συμπτωμάτων στα ερωτηματολόγια γονέων – δασκάλων
§  αποκλεισμός (μη συσχέτιση – διαφοροποίηση) των υπερκινητικών συμπεριφορών από άλλα αναπτυξιακά σύνδρομα ή διαταραχές.
      Δυστυχώς, στην ελληνική πραγματικότητα, οι ειδικοί απουσιάζουν από το σχολείο ενώ συχνά οι διαταραχές της μνήμης αλληλοεπικαλύπτονται από εκείνες τις προσοχής, δημιουργώντας ένα συνεχόμενο φαύλο κύκλο συναισθημάτων, θυμού, απογοήτευσης, έντασης και άγχους τόσο μέσα στον ίδιο το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού, όσο και μεταξύ μαθητή και εκπαιδευτικού.
-Οι αρνητικές συνέπειες της Ελλειμματικής Προσοχής στην παιδική ηλικία

Η Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα θεωρείται η πιο σημαντική παιδοψυχιατρική διαταραχή, με σοβαρό κόστος στο παιδί και την κοινωνία.

Τα παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) αποτελούν:
  • Το 50% των ασθενών – παιδιών των παιδοψυχιατρικών υπηρεσιών
  • Το 40% των παιδιών σε ειδικές τάξεις
  • Το 60% των παιδιών που παίρνουν αποβολές από το σχολείο
  • Το 14% των παιδιών που αποβάλλονται οριστικά από το σχολείο
  • Μεγάλο αριθμό παραπτωματικών εφήβων
( Η πιο συνηθισμένη συσχέτιση της ελλειμματικής προσοχής με αρνητικές συμπεριφορές και διαταραχές διαγωγής, σύμφωνα με τους ,Weiss & Hetchman, 1993)
Επιπτώσεις:
  • Η ΔΕΠ-Υ οδηγεί σε σημαντική έκπτωση και έχει μακρόχρονες επιδράσεις στο παιδί και την οικογένειά του (Barbara Vitale ,1982)
  • Παρατηρείται συχνά, Ακαδημαϊκή, Κοινωνική και μικρή Συναισθηματική έκπτωση με αποτέλεσμα φτωχή σχολική επίδοση και κακές επαγγελματικές προοπτικές…
  • Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, (ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και Διαταραχές Διαγωγής) έρχονται συχνά σε σύγκρουση με τον νόμο και βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για κατάχρηση ουσιών και παραπτωματικότητα
  • Η ΔΕΠ-Υ επηρεάζει την οικογένεια, οδηγώντας σε συγκρουσιακές σχέσεις, αυξημένο στρες και πιθανή μειωμένη επαγγελματική παραγωγικότητα
  • Οι δυσλειτουργικές κοινωνικές σχέσεις της παιδικής ηλικίας δυσκολεύουν τη δημιουργία ώριμων σχέσεων στην ενήλικη ζωή
    (Αρνητικές συνέπειες της Ελλειμματικής Προσοχής στην Εφηβεία και στην Ενήλικη ζωή. (Mannuzza & Klein, 1991, 2000)
  • H  εντοπιζόμενη  συναισθηματική διέγερση πάνω στην προβληματική της υποτιθέμενης ασθενούς μνήμης ή της μη σωστά λειτουργούσας προσοχής, βαρύνει και χαρακτηρίζει τον  υπερκινητικό μαθητή και ,πολλές φορές ,πολλαπλασιάζει το πρόβλημα δημιουργώντας ή δίνοντας νέες διαστάσεις σε αυτό.
            Απαραίτητος και καταλυτικός για τη διάκριση των ρόλων και των χαρακτηρισμών των παραπάνω καταστάσεων είναι ο ειδικός της ψυχικής υγείας ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος κ. λ. π. μέσα στο χώρο του σχολείου, ώστε να μπορούν να διασαφηνισθούν και οι έννοιες και οι ρόλοι αλλά και τα έντονα συναισθήματα επιθετικότητας , θυμού και απογοήτευσης από και προς τον μαθητή. Έτη (Virginia Douglas ,1972) 
         Ωφέλιμο  επίσης είναι να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι οι στρατηγικές μάθησης στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, απευθύνονται δυστυχώς, αποκλειστικά σχεδόν, στο αριστερό ,<<ομιλούν >>ημισφαίριο. ( Σαββάκη  Ε. << Οι παράλληλοι  εαυτοί μας, Πανεπιστημιακές εκδόσεις  Κρήτης, Ηράκλειο, 1997 )
     Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά τα οποία εμφανίζουν υπερκινητικά συμπτώματα και υπερκινητικές διαταραχές, συνήθως λειτουργούν με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο, δηλαδή σκέπτονται με σχετικά τυχαία διαδοχή σκέψεων και βασίζονται περισσότερο στη διαίσθησή τους και όχι στους κανόνες τις αναλυτικής λογικής.
     Λόγω της διάσπασης προσοχής τους, τα υπερκινητικά παιδιά συνηθίζουν να κινούνται κατά τις διαδικασίες εκμάθησης και αφομοίωσης και να παρουσιάζουν απότοκες μαθησιακές δυσχέρειες που αφορούν τις λέξεις, τα γράμματα και τα εκτενή κείμενα.Δρ.Κουράκης Σήφης Διδακτορική Διατριβή, 2004).
    Οι υπερκινητικοί μαθητές ,επίσης, δεν έχουν σαφή και συστηματικό έλεγχο των παρορμήσεων τους, έχουν αδύναμη λεκτική και κυρίως γραπτή αλλά και προφορική μνήμη και αδύναμη σειριακή και αναλυτική σκέψη όσον αφορά τη διαδοχή και τη χρονοσειρά των γεγονότων, των αριθμών και των λέξεων, μέσα σε κείμενα ή καταστάσεις που διατυπώνουν ή γράφουν.(Βιβλίο :  ‘Απρόσεκτος συχνά, Αδιάφορος ποτέ’ - Δρ. Σήφης Κουράκης, Εκδόσεις Κέντρο Παιδοψυχολογίας, 2007)
========================================
ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ Δρ.ΣΗΦΗ ΚΟΥΡΑΚΗ στην ΑΘΗΝΑ
Ηλιουπόλεως 5-11 Βύρωνας, Αττική Τ.Κ 16232
τηλ: 210 - 7662266
κιν: 6973236476

============================================================

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΑΤΡΟΝΕΤ (www.iatronet.gr)
Δίκτυο Συνεργατών / Ψυχολόγοι

Δρ. Κουράκης Σήφης
Νευροψυχολόγος Παίδων (Ph.D)
Ψυχολόγος (B.Sc), Παιδαγωγός (B.Sc)
Γράφει: Κουράκης Σήφης 
Παιδοψυχολόγος - Νευροψυχολόγος Παίδων (Ph.D)

Καταλαβαίνουμε πόσο δυσκολεύει τα παιδιά με υπερκινητικές διαταραχές, η συνεχής απαίτηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος να ενεργοποιούν και να δραστηριοποιούν το αριστερό τους ημισφαίριο, να συνεργάζονται, να τηρούν κανόνες λεκτικούς και σημασιολογικούς, να ακολουθούν συγκεκριμένες μνημονικές οδηγίες, να προσαρμόζονται συνεχώς σε νέες απαιτήσεις, να απαντούν και να συγκρατούν μακροσκελή κείμενα, κατά γράμμα και κατά σειρά, και εν γένει να διατηρούν ενεργή την αναπαράσταση λεκτικών ερεθισμάτων. 

Σχετικά Άρθρα
Με αυτό τον τρόπο βέβαια γίνεται πασιφανής η μεγάλη αδυναμία του σύγχρονου ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα με ερεθίσματα, κατά την ώρα της διδασκαλίας, τα οποία να απευθύνονται και στο δεξί ημισφαίριο, δηλαδή και στα παιδιά τα οποία έχουν υπερκινητικές ή άλλες απλές διαταραχές ελλειμματικής προσοχής, έτσι ώστε να μπορούν και αυτά να αφομοιώνουν με το δικό τους τρόπο αλλά και να είναι πολύ περισσότερο ενεργά και συμμετοχικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Έχει βρεθεί ότι τα παιδιά με ΔΕΠ/Υ- (Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα μέσα στην εκπαιδευτική πράξη - έχουν την τάση να συλλαμβάνουν πολύ περισσότερα ερεθίσματα - αλλά ταυτόχρονα - όσον αφορά τη χρονική διάσταση.

Κατά συνέπεια ο χρόνος που χρειάζονται προκειμένου να ανακαλέσουν το γνωστικό αντικείμενο είναι μεγαλύτερος από τον χρόνο που χρειάζονται τα μη υπερκινητικά παιδιά, στην ίδια εκπαιδευτική διαδικασία.

  Ο Γονεϊκός & Εκπαιδευτικός Κατάλογος Οδηγιών Συμπεριφοράς & Μάθησης με τίτλο: «Απρόσεχτος συχνά, αδιάφορος ποτέ!» είναι μέρος πρωτότυπης - παγκόσμιας - πανεπιστημιακής έρευνας, που ολοκληρώθηκε και εγκρίθηκε στον Τομέα Ψυχιατρικής & Επιστημών της Συμπεριφοράς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2004, στα πλαίσια Διδακτορικής Διατριβής.
 
Οι οδηγίες, αναφέρονται σε συμπεριφορές ορίων, προσαρμογής, παρορμητικότητας, απροσεξίας και μνήμης εργασίας (μαθησιακής μνήμης) «των φυσιολογικών» (με επαρκή νοημοσύνη) παιδιών, κατά την φοίτησή τους στο δημοτικό σχολείο. 

Στο Βιβλίο εμπεριέχονται 6 (έξι) έγκυρα test (αναγνωρισμένα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Ελλάδος και από την Ιατρική Σχολή Παν/μίου Κρήτης) για τον έλεγχο της μνήμης και της προσοχής των μαθητών με υπερκινητικότητα την ώρα της διδασκαλίας μέσα στο σχολείο.

Η Έρευνα έχει κατατεθεί επίσημα στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Αθηνών.

Παράλληλα, έχει εγκριθεί από το παν/μιο Louisville των ΗΠΑ και το παν/μιο Σεβίλλης της Ισπανίας, ενώ δημοσιεύσεις και καταχωρήσεις των αποτελεσμάτων της έρευνας υπάρχουν στις ιστοσελίδες της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ιατρικής των Η.Π.Α. στο online journal Behavioral and Brain Functions και στο journal Learning Times (Learning Disabilities Association of Minnesota) του Παν/μίου της Μινεσσότα.

Τα επιστημονικά συμπεράσματα και η γλώσσα των καταλόγων και των οδηγιών, έχουν - κατά το δυνατόν - απλοποιηθεί, δεδομένου ότι απευθύνονται, κυρίως, σε γονείς και σε εκπαιδευτικούς. Το παρόν βιβλίο διατίθεται από το Κέντρο Παιδοψυχολογίας - Συμβουλευτικής και στην αγγλική γλώσσα (αποτελεί Α' Παγκόσμια Έρευνα, Ιατρική Σχολή Παν/μίου Κρήτης για την Υπερκινητικότητα και την Διάσπαση προσοχής).


ΔΥΣΛΕΞΙΑ - ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ 
(δημοσιευμένο άρθρο)

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι μαθησιακές δυσκολίες και η δυσλεξία, παρατηρούνται στα παιδιά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, όταν γονείς και δάσκαλοι εντοπίζουν χαμηλή απόδοση, κακογραφία, αργοπορία και ορθογραφικά λάθη στην γραφή, την ανάγνωση, την αντιγραφή και τα μαθηματικά. Επίσης, συχνή διάσπαση προσοχής την ώρα του μαθήματος, μειωμένη παρατηρητικότητα και δυσκολία μνήμης - απομνημόνευσης των ιστορικών μαθημάτων. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μαθησιακή δυσκολία δεν είναι ασθένεια και δεν σχετίζεται - με νοητική υστέρηση ούτε με χαμηλή αντίληψη του μαθητή!!!   Όσα παιδιά χαρακτηρίζονται από κάποιας μορφής μαθησιακή δυσκολία (δυσλεξία, δυσορθογραφία, δυσγραφία, δυσαναγνωσία, διάσπαση προσοχής, διαταραχή λόγου - ομιλίας, δυσαριθμησία κλπ) έχουν φυσιολογική νοημοσύνη.  
Όμως, η επίδοσή τους στο σχολείο είναι πολύ πιο χαμηλή από τις πραγματικές τους ικανότητες. Γι' αυτό, πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι μαθησιακές δυσκολίες και η δυσλεξία αποτελούν μαθησιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα έξυπνα, υγιή παιδιά των σχολικών πληθυσμών. Οι δυσκολίες αυτές είναι άλλοτε σύνθετες (π.χ υπερκινητικότητα με πρόβλημα έκφρασης ή διάσπαση προσοχής με δυσκολίες ορθογραφίας) και άλλοτε πολύ απλές (π.χ. δυσκολία στη γραφή, δυσκολία στην ανάγνωση, δυσκολία στην ορθογραφία ή στην απομνημόνευση με λεπτομέρειες (ξεχνούν ή συγχέουν αριθμούς, ημερομηνίες, δύσκολα ονόματα, πολυσύλλαβες λέξεις κ.λ.π). Για να βοηθηθούν οι μαθητές στην αντιμετώπιση δυσκολιών όπως οι παραπάνω, είναι απαραίτητη μια διάγνωση με ειδικά τεστ (ψυχομετρική εκτίμηση) από παιδο-ψυχολόγο (Ph.D) με πανεπιστημιακή κατάρτιση και με επιπλέον πανεπιστημιακά πτυχία εξειδίκευσης στην παιδοψυχολογία και στις μαθησιακές δυσκολίες…. Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στο ζήτημα της επιλογής και της εγκυρότητας του παιδοψυχολόγου, δεδομένου ότι πρόκειται για μια δύσκολη και σπάνια ειδικότητα στην Ελλάδα….
Να έχουμε υπόψη ότι λανθασμένη επιλογή ειδικότητας σε συνδυασμό με άσχετες ασκήσεις αποκατάστασης του προβλήματος, μπορεί να δημιουργήσουν μακροχρόνια και ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΈΨΙΜΑ προβλήματα στο παιδί και στην οικογένειά του !!!
Αμέσως μετά την διάγνωση της δυσκολίας ο παιδοψυχολόγος - σε στενή συνεργασία με τον εκπαιδευτικό και τον γονέα του παιδιού - σχεδιάζει ένα απλό, συγκεκριμένο πρόγραμμα σχολικών ασκήσεων, ξεχωριστών για κάθε παιδί, με βάση μόνο τις δικές του δυσκολίες. 
Το πρόγραμμα αυτό, βελτιώνει - μέσα στο πρώτο τρίμηνο από την εφαρμογή του- την αυτοεκτίμηση του μαθητή, τη μνήμη και την προσοχή – παρατηρητικότητά του στην τάξη και ακόμα, τη γλωσσική του επικοινωνία σε γραπτό και προφορικό λόγο. 
Μέσα στην διαγνωστική διαδικασία θα πρέπει να ερευνηθούν:
το οικογενειακό ιστορικό του παιδιού, το σχολικό ιστορικό, (τα προηγούμενα εκπαιδευτικά βήματα του παιδιού), η ψυχολογική και συναισθηματική του ανάπτυξη, οι σχέσεις του με τους συμμαθητές του, οι σχέσεις του με τους εκπαιδευτικούς του, το επίπεδο της αυτοεκτίμησής του και η επίδοσή του στα διάφορα μαθήματα.

Όλοι οι αναφερόμενοι τομείς χρειάζεται να διερευνηθούν προσεκτικά με ειδικά ερωτηματολόγια, τεστ (16-24 μικρές ειδικές, απλές, εκπαιδευτικές δοκιμασίες) ώστε ο ειδικός να γνωρίσει την προσωπικότητα και το περιβάλλον του συγκεκριμένου παιδιού, στοιχεία που δεν μοιάζουν με κανενός άλλου και είναι μοναδικά όπως μοναδική είναι και η μαθησιακή του δυσκολία.....
Aπαραίτητο είναι να τηρείται αυστηρά το προσωπικό απόρρητο του ονόματος και των στοιχείων τόσο της οικογένειας όσο και του μαθητή, το οποίο ούτως ή άλλως ισχύει στην παγκόσμια βάση ειδικής νομοθεσίας.…

Οι αρνητικές συνέπειες της Ελλειμματικής Προσοχής
στην παιδική ηλικία
 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΑΤΡΟΝΕΤ (http://www.iatronet.gr)
EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δημοσίευση στις 22 Ιανουαρίου 2008
Δίκτυο Συνεργατών / Ψυχολόγοι

Η Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα θεωρείται η πιο σημαντική παιδοψυχιατρική διαταραχή, με σοβαρό κόστος στο παιδί και την κοινωνία. Τα παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) αποτελούν:

·Το 50% των ασθενών – παιδιών των παιδοψυχιατρικών υπηρεσιών
·Το 40% των παιδιών σε ειδικές τάξεις
·Το 60% των παιδιών που παίρνουν αποβολές από το σχολείο
·Το 14% των παιδιών που αποβάλλονται οριστικά από το σχολείο

Μεγάλο αριθμό παραπτωματικών εφήβων:
(Η πιο συνηθισμένη συσχέτιση της ελλειμματικής προσοχής με αρνητικές συμπεριφορές και διαταραχές διαγωγής, σύμφωνα με τους Weiss & Hetchman, 1993).

Επιπτώσεις:
Η ΔΕΠ-Υ οδηγεί σε σημαντική έκπτωση και έχει μακρόχρονες επιδράσεις στο παιδί και την οικογένειά του.

Παρατηρείται συχνά, Ακαδημαϊκή, Κοινωνική και μικρή Συναισθηματική έκπτωση με αποτέλεσμα φτωχή σχολική επίδοση και κακές επαγγελματικές προοπτικές…

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, (ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και Διαταραχές Διαγωγής) έρχονται συχνά σε σύγκρουση με τον νόμο και βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για κατάχρηση ουσιών και παραπτωματικότητα.

Η ΔΕΠ-Υ επηρεάζει την οικογένεια, οδηγώντας σε συγκρουσιακές σχέσεις, αυξημένο στρες και πιθανή μειωμένη επαγγελματική παραγωγικότητα.

Οι δυσλειτουργικές κοινωνικές σχέσεις της παιδικής ηλικίας δυσκολεύουν τη δημιουργία ώριμων σχέσεων στην ενήλικη ζωή (Αρνητικές συνέπειες της Ελλειμματικής Προσοχής στην Εφηβεία και στην Ενήλικη ζωή) (Mannuzza & Klein, 1991, 2000).


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΡ. ΣΗΦΗ ΚΟΥΡΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ


Φύλλο Δευτέρας
  17 - 12 - 2007
     
ΣΤΗΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ

Αδιάφορος ποτέ !
*Ένας χρήσιμος οδηγός του παιδοψυχολόγου Dr. Σήφη Κουράκη, ο Γονεϊκός & Εκπαιδευτικός Κατάλογος Συμπεριφοράς & Μάθησης, με τίτλο «Απρόσεχτος συχνά, αδιάφορος ποτέ!», ο οποίος είναι μέρος πρωτότυπης -παγκόσμια- πανεπιστημιακής έρευνας, που ολοκληρώθηκε και εγκρίθηκε στον Τομέα Ψυχιατρικής & Επιστημών της Συμπεριφοράς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2004, στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής, κυκλοφόρησε προ ημερών.
Οι οδηγίες αναφέρονται σε συμπεριφορές ορίων, προσαρμογής, παρορμητικότητας, απροσεξίας και μνήμης εργασίας (μαθησιακής μνήμης) «των φυσιολογικών» (με επαρκή νοημοσύνη) παιδιών, κατά τη φοίτησή τους στο Δημοτικό Σχολείο.

Για παραγγελίες του βιβλίου και επικοινωνία:  

ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ

Δρ. Κουράκης Σήφης
   - Νευροψυχολόγος Παίδων - Παιδοψυχολόγος (Ph.D), Ψυχολόγος (B.Sc) - Παιδαγωγός (B.Sc), 
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Ηρακλείου Κρήτης

Τηλ:  6973-236476  -  ΚΑΤΟΠΙΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ













Συμβουλές προς γονείς παιδιών με Ελλειμματική Προσοχή
Οι αρχές για τη συμβουλευτική των γονέων των παιδιών με ΔΕΠ/Υ έχουν κοινά σημεία με τις οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς τους:
Σαφείς και μικρές οδηγίες, σταθερότητα, ενθάρρυνση, εύκολη εφαρμογή, κατανόηση, σύντομα και πολλά διαλείμματα, κίνητρα για μάθηση.
Οι μαθητές χωρίς ΔΕΠ/Υ και μαθησιακές δυσχέρειες προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα σε δύσκολες και απαιτητικές σχολικές συνθήκες, αντιθέτως με τα υπερκινητικά παιδιά τα οποία χρειάζονται συγκεκριμένο πρόγραμμα παρέμβασης και τροποποίηση των συνθηκών και του υλικού των ασκήσεων, ώστε να ανταποκριθούν στις σχολικές απαιτήσεις.
Οι μαθητές με ΔΕΠ/Υ (Ελλειμματική Προσοχή-Υπερκινητικότητα) χρειάζονται συνεχή ενίσχυση, αρχικά ακόμα και με ελάχιστη προσπάθεια ή επιτυχία. Το πρόγραμμα θεραπευτικής παρέμβασης στο σχολείο, μπορεί να έχει τους εξής στόχους:
  • διατήρηση της προσοχής για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα
  • μείωση του άγχους και της υπερδιέγερσης
  • ανταπόκριση αρχικά στους πρώτους απλούς στόχους του σχολείου
  • ολοκλήρωση τουλάχιστον των βασικών δραστηριοτήτων
  • μείωση της άρνησης για εκτέλεση οδηγιών – εντολών
  • βελτίωση των σχέσεων με τους συμμαθητές
Κάθε δραστηριότητα, χρήσιμο θα είναι να παρουσιάζεται σε μικρότερες ενότητες, ενώ η διδακτική ύλη να τροποποιείται και να παραλλάσσεται. Επίσης, οι κανόνες και το καθημερινό πρόγραμμα να είναι σταθερά και να ανακοινώνονται γραπτά και προφορικά.
Με την παραπάνω τακτική απλοποιούνται οι οδηγίες για τα παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα και μειώνονται οι πιθανότητες δυσκολίας στην κατανόηση, εγκατάλειψης της προσπάθειας και μείωσης του ενδιαφέροντος.
Ο εκπαιδευτικός επίσης, θα πρέπει να καθιερώσει τις δηλωτικές (φωναχτές) απαντήσεις, ταυτόχρονα όμως να αποθαρρύνει την ταχύτητα και την παρορμητικότητα.
Στα παιδιά με ΔΕΠ/Υ αλλά και στις οικογένειές τους, εκφράζονται συχνά συναισθήματα απογοήτευσης και ματαίωσης αφού η χαμηλή αντοχή τους στο ανικανοποίητο είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της υπερκινητικής διαταραχής μέσα στο πλαίσιο της ελλειμματικής προσοχής τους. Εξαιρετικής σημασίας είναι επίσης, ότι τα υπερκινητικά παιδιά έχουν συχνά αρνητική διάθεση για τη σχολική μάθηση και συγκεχυμένη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση. 


Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δημοσιευμένο άρθρο
(Μέρος Β΄)
Η αιτιολογία της παιδικής κατάθλιψης είναι επίσης ένας τομέας πολλών επιστημονικών διαφωνιών...
Οι περισσότεροι βέβαια επιστήμονες συμφωνούν ότι, σε πολλές οργανοποιημένες μορφές, υπάρχει ένα γενετικά κληρονομούμενο ελάττωμα, στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Εξάλλου, έρευνες σχετικά με την νευροβιολογία και την νευροφυσιολογία των παιδιών, έχουν αναφέρει ισχυρές ενδείξεις ορισμένων βιογενών αμυνών όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η νορ-επιρεφρίνη.
Πρόκειται για τρεις νευρομεταβιβαστές, που στην περίπτωση ενδογενούς – (βιολογικής αιτιολογίας) κατάθλιψης, φαίνεται να παρουσιάζουν πρόβλημα στον μεταβολισμό των κυττάρων.
Ένας άλλος βιολογικός παράγοντας σχετικά με την αιτιολογία της παιδικής κατάθλιψης, φαίνεται να ορίζεται η υπόφυση και τα επινεφρίδια όταν δυσλειτουργούν εξαιτίας της αύξησης της κορτιζόλης.
Οι παραπάνω παράγοντες - όσο και αν έχουν γίνει ισχυροί - δεν μας παρέχουν το σκεπτικό ότι η παιδική κατάθλιψη μπορεί να είναι αποκλειστικά γενετικής αιτιολογίας.....
Την τελευταία δεκαετία, φαίνεται να υπερισχύουν ως αιτιολογία, οι ψυχοδυναμικές και οι κοινωνικές θεωρίες για την κατάθλιψη.
Αυτές οι θεωρίες κάνουν λόγο για στερητικές εμπειρίες, για μειωμένη αυτοεκτίμηση, για επώδυνα παιδικά βιώματα στο σπίτι ή στο σχολείο από τα οποία εισπράττει το παιδί την αναξιότητα και την απόρριψη....
Σύμφωνα πάντως με τους πιο πολλούς ερευνητές των ψυχοδυναμικών θεωριών, το πρόσωπο που φαίνεται να εμπλέκεται περισσότερο στην αιτιολογία της κατάθλιψης και στα συναισθήματα αναξιότητας που βιώνει το παιδί, φαίνεται να είναι η μητέρα. Η μητέρα, κυρίως ως παρουσία μέχρι τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του παιδιού και δευτερουόντως, οι πιθανές -παράλληλα- ψυχοτοξικές και τραυματικές σχέσεις πατέρα – παιδιού όταν εκείνες τροφοδοτούν το τελευταίο με μικρές αλλά σημαντικές εμπειρίες ανικανότητας, έλλειψης πρωτοβουλίας, μείωσης της ευχαρίστησης και αίσθησης ότι η χαρά και το ενδιαφέρον κατακτώνται ολοένα και δυσκολότερα στην καθημερινότητα.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο, είναι το πώς το κάθε παιδί βιώνει και ερμηνεύει κάθε είδους απώλεια που επισυμβαίνει στην πραγματικότητά του.
Σε περιπτώσεις απώλειας αντικειμένου, όπου και σηματοδοτείται ένα παιδικό τραύμα, εμφανίζεται μια αντιδραστική κατάθλιψη, αλλά αν γίνουν σωστοί οικογενειακοί χειρισμοί και κατάλληλες δηλώσεις, η θλίψη του παιδιού κρατάει μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα.....
Άλλες απώλειες με πιθανή παθογένεια, μπορεί να σχετίζονται με σοβαρά προβλήματα υγείας του παιδιού ή της οικογένειάς του, με επικείμενο χωρισμό ή διάσταση των γονέων και σε αρκετές περιπτώσεις, με πραγματικό πένθος μέσα στην οικογένεια ή στο στενό φιλικό κύκλο του παιδιού.
Οι απώλειες αυτές, στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζονται ψυχοθεραπευτική παρέμβαση – έστω και βραχύχρονη - για να βοηθηθεί η όλη οικογένεια, ώστε να κατευθύνει σωστά τις διεργασίες πένθους, συμβολικού ή πραγματικού.

Άρθρο του Δρ. ΚΟΥΡΑΚΗ ΙΩΣΗΦ για την Διάσπαση Προσοχής Στην Παιδική Ηλικία, στην Εφημερίδα: ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ